Jeśli ja, po rozstaniu się z Teatrem, nie umarłam,
to tylko dlatego, że nadal chciałam się uczyć.
Jak mam teraz żyć,
nie tonąc
we wspomnieniach,
w tęsknotach za oklaskami czy w smutkach losowo
pogłębiającej się samotności?...
Jak stworzyć w myślach
nieegocentryczne, a zatem lepsze,
bo mądrzejsze, jutro?
Którejś nocy przyśniło mi się, że Ktoś skrzydlaty
potrafi to robić bezbłędnie.